Przyjaźń

Oj ta Grażynka...

Czy nie marzysz o takiej przyjaciółce? A może szczęśliwie los taką Cię obdarował?

A czy ty kiedyś byłaś/byłeś dla kogoś taką „Grażynką”?

Co dajesz - to wraca, pamiętaj o tym zanim wyślesz zażalenie do Wszechświata,

że nie masz takiej przyjaciółki.

Niżej cudowny dowód na to, czym jest prawdziwa przyjaźń. Fragment z książki „PRZYSTAŃ”, a kto jeszcze nie zna Grażynki niech koniecznie

sięgnie po „UŚPIONE NIEBO"

– "Grażynko, uspokój się i daj mi dojść do słowa – Maria złapała kobietę pod rękę i prawie siłą posadziła w fotelu.

– Anna potrzebowała pobyć kilka dni w samotności, żeby przemyśleć wszystko w ciszy i spokoju, a my musimy to uszanować. Grażyna robiła coraz większe oczy

ze zdumienia.

– To gdzie ona jest? W buddyjskim klasztorze? Litości! Czy ktoś wie, co się tutaj wyprawia?

Piotr stał już obok żony ze szklanką zimnej wody w dłoni i sam też zaczynał czuć lekki niepokój. Gdy Grażyna w końcu sięgnęła po szklankę i wypiła głębszy łyk wody, Maria mogła wyjaśnić całą sytuację. Jednak wbrew jej oczekiwaniom, to wyjaśnienie wcale rozgorączkowanej Grażyny nie uspokoiło. – Jezus Maria, czy wy rozum straciliście? Puściliście ją samą? Czy wy wiecie, co mogło się wydarzyć wtedy nad rzeką, kiedy uciekła z imieninowego przyjęcia? Stałam nieopodal i bałam się o jej życie, o życie, rozumiecie!? Tak bardzo się wtedy o nią bałam.

Grażynie nerwy odmówiły posłuszeństwa. Rozpłakała się. Maria bezradnie spojrzała na Teodora. Kobieta mogła mieć rację. Anny nie było już trzeci dzień w domu i od rana się właściwie nie odezwała.„

W ten zimny dzionek - dla przypomnienia - jedno z pierwszych naszych spotkać z cyklu „Wtorki u Autorki” poświęcone przyjaźni, na którym dzielę się moimi życiowymi doświadczeniami związanymi z przyjaźnią, oraz tym skąd i dlaczego w książce

pojawiła się ona - GRAŻYNKA:)

O przyjaźni